امروزه اهميت حفظ محيط زيست بدان جا رسيده است كه يكي از شاخص هاي توسعه يافتگي كشورها ميزان بازيافت و استفاده مجدد از مواد به ظاهر غير قابل استفاده است. به همين دليل در سال هاي اخير بسياري از دانشمندان و محققان پژوهش هاي خود را متوجه مسائل مربوط به محيط زيست وبازيافت كرده اند. سياست بسياري از كشورها در حال حاضر بر كاهش مصرف سوخت هاي فسيلي و استفاده بيشتر از انرژي هاي تجديدپذير و سوخت هاي حاصل از منابع ديگر استوار است. اتانول سلولري هم يكي از اين سوخت ها است. در حقيقت اين نوع اتانول الكلي است كه از ريشه و تنه و ساقه و برگهاي گياهان توليد مي شود. اين سوخت گان هاي گلخانه اي كمتري نسبت به بنزين توليد مي كنند. دراين پروژه از الياف ضايعاتي پنبه و ويسكوز به عنوان منابع جديد توليد اتانول استفاده شده است. براي اين كار از روش هاي فيزيكي شيميايي و بيوشيميايي استفاده شد. ابتدا الياف با قليا آماده سازي شده و سپس تحت عمليات آنزيمي قرار گرفتند. ميزان قند آزاد شده نسبت به الياف اوليه با توجه به غلظت و زمان عمليات تعيين شد. از قند حاصل طي فرايند تخمير اتانول بدست آمد.